Słowo "integracja" pochodzi od łacińskiego "integratio" czyli odnowienie, uzupełnienie. Integracja w szerokim rozumieniu to scalanie, zespalanie, tworzenie całości z części.

Według znanego prof. Aleksandra Hulka   „integracja "wyraża się w takim wzajemnym stosunku pełno  i niepełnosprawnych, w którym respektowane są te same prawa i w którym stwarzane są dla obu grup identyczne warunki maksymalnego, wszechstronnego rozwoju".

Osoba przeto w jakiś sposób „upośledzona”, będąc podmiotem ze wszystkimi jego prawami, winna mieć ułatwiony dostęp do uczestnictwa w życiu społeczeństwa we wszystkich wymiarach i na wszystkich poziomach, odpowiednio do swych możliwości. Osoba upośledzona jest jednym z nas i w pełni uczestniczy w naszym człowieczeństwie. Byłoby rzeczą w najwyższym stopniu niegodną człowieka i zaprzeczeniem wspólnego człowieczeństwa, gdyby dopuszczało się do życia społecznego, tylko osoby pełnosprawne, gdyż w ten sposób popadałoby się w niebezpieczną formę dyskryminacji słabych i chorych ze strony silnych i zdrowych

- przełamanie stereotypów dotyczących podejścia do kształcenia dziecka niepełnosprawnego

- poszukiwanie nowych form i metod pracy,

- brak podziału uczniów na pełnosprawnych i niepełnosprawnych,

- brak izolacji społecznej,

- poczucie bezpieczeństwa dla każdego ucznia,

- dostrzeganie w każdym dziecku zdolności i rozwijanie ich,

- bliska współpraca z rodzicami,

- wiara w możliwości dziecka,

- rozwój tolerancji i akceptacji,

- rozwój samodzielności ucznia,

- zanik niezdrowej rywalizacji,

- rozwój pozytywnych postaw i więzi psychospołecznych tj.  życzliwości, chęci niesienia pomocy, ufności, zaradności, wiary w to, że wszyscy ludzie mają takie same prawa,

- dostosowanie wymagań do indywidualnych możliwości dziecka,

- przezwyciężanie trudności,

- radość "dawania",

- stworzenie każdemu dziecku optymalnych warunków rozwoju w sferze poznawczej i intelektualnej, emocjonalno- społecznej, psychologicznej, w zakresie sprawności manualnej,

- wykształcenie u wszystkich dzieci postaw tolerancji, akceptacji, szacunku, wrażliwości, serdeczności, gotowości służenia pomocą,

- przeciwdziałanie istniejącym w społeczeństwie tendencjom do izolacji osób niepełnosprawnych,

- zdobycie nowych i cennych doświadczeń oraz umiejętności

Klasy integracyjne dają możliwość wspólnego kształcenia się dzieci niepełnosprawnych z dziećmi zdrowymi.

• zespoły klasowe liczą od 15 do 20 uczniów, w tym 3 do 5 uczniów niepełnosprawnych.

• dzieci niepełnosprawne, które chcą uczyć się w klasie integracyjnej, muszą przejść badanie w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej i uzyskać orzeczenie do kształcenia specjalnego w klasie integracyjnej. Do takich klas kierowane są: dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, niedosłyszące , niedowidzące, z niepełnosprawnością ruchową.

• W klasach integracyjnych pracuje dwóch nauczycieli: nauczyciel wiodący (nauczyciel przedmiotu) oraz nauczyciel ze specjalnym przygotowaniem (pedagog specjalny). Aby osiągnąć główny cel nauczania i wychowania, jakim jest usprawnianie zaburzonych funkcji fizycznych i psychicznych, korygowanie nieprawidłowości rozwojowych i rozwijanie uzdolnień uczniów, wszyscy nauczyciele nauczający w klasach integracyjnych posiadają specjalistyczne przygotowanie, bowiem obok wykształcenia z zakresu nauczania wczesnoszkolnego posiadają przygotowanie z zakresu oligofrenopedagogiki, surdopedagogiki, terapii pedagogicznej i logopedii.

• W klasie integracyjnej realizowany jest taki sam program nauczania  jak w każdej innej, równoległej klasie. W przypadku dzieci niepełnosprawnych rozkład tego programu jest odpowiednio przygotowany oraz na bieżąco modyfikowany przez pedagoga specjalnego, który kieruje się sugestią nauczyciela wiodącego, co do ważności i przydatności treści (szczególnie w klasach starszych). W ten sposób realizowane treści są dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości dzieci niepełnosprawnych. W nauczaniu integracyjnym wszyscy uczniowie pracują na lekcji opierając się na tym samym temacie, ale w stopniu zależnym od własnych możliwości intelektualnych, współtworząc tę samą jednostkę lekcyjną. Klasa integracyjna kształci więc, umiejętność wykonywania pracy indywidualnie i zespołowo.

• W naszej szkole proces nauczania i wychowania uczniów niepełnosprawnych oraz zdrowych z określonymi dysfunkcjami wspierają następujące formy pracy dydaktycznej:

- zajęcia rewalidacyjne,

- zajęcia korekcyjno-kompensacyjne,

- zajęcia dydaktyczno- wyrównawcze

-  terapia logopedyczna,

- terapia pedagogicznej,

- terapia EEG

-gimnastyka korekcyjna

• Uczniowie niepełnosprawni mogą również rozwijać swoje zdolności w ramach kół zainteresowań wspólnie ze zdrowymi dziećmi.

Wybór odpowiedniej klasy to niezwykle trudna decyzja dla wszystkich rodziców. Niewątpliwymi zaletami kształcenia integracyjnego są:

• zaspokojenie indywidualnych potrzeb społecznych i edukacyjnych każdego dziecka,

• zapewnienie każdemu dziecku poczucia bezpieczeństwa i akceptacji,

• kształtowanie pozytywnych cech osobowości,

• kształtowanie samodzielności uczniów niepełnosprawnych,

• przygotowanie dzieci niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie,

• opieka dwóch pedagogów,

• mała liczebność grupy,

• kontakt dzieci zdrowych z ich niepełnosprawnymi kolegami wzmacniający poczucie tolerancji dla cudzej odmienności i niedoskonałości.

Rodzice decydujący się na wybór klasy integracyjnej dla swojego dziecka powinni pamiętać, że głównym i najważniejszym celem klasy integracyjnej jest wspólna nauka i zabawa, która uwrażliwia dzieci zdrowe na potrzeby niepełnosprawnych rówieśników, uczy umiejętności akceptacji innych, często odmiennych zachowań i niesienia pomocy w różnych sytuacjach. Wszystkie wartości, jakie uda nam się wpoić w dzieciństwie z pewnością zaowocują w przyszłości.